Новости

У мінулую суботу мірнае неба над спаленымі вёскамі Вязень і Сялец, над мемарыяльным комплексам “Усакіна”, над востравам Верамееўка ўскалыхнулі выбухі. Гэта з ракетніцы салютавалі ветэраны ваеннай контрразведкі КДБ Рэспублікі Беларусь і члены ГА БРСМ, школьнікі, якія прыехалі ў выхадны дзень, каб на свае вочы пабачыць нашы&nbs

Голас труб ваеннага аркестра абудзіў наваколле. У скверы побач з храмам шматлюдна. Тут адбыўся мітынг – рэквіем і ўрачыстае пахаванне астанкаў лётчыкаў савецкага бамбардзіроўшчыка ІЛ-4, паднятых з нетраў балоцістай зямлі каля вёскі Мяжное.

Мы, родившиеся после войны и, к счастью, не узнавшие её ужасов, глубоко осознаём всё величие подвига ветеранов, фронтовиков, тружеников тыла и гордимся тем, что наш народ сумел выстоять в жестокой битве с фашизмом и победить. События военного времени не забыты — они живы в воспоминаниях ветеранов, запечатлены на страницах книг. Память о трагических днях передаётся из поколения в поколение, и мы должны её сохранить.

В последнее время я не люблю смотреть телевизор. Особенно новости о боевых действиях в разных странах. Иногда кажется, что война идёт везде. Не успеет этот пожар погаснуть в одном месте, как вспыхивает&n

Летапіс Клічаўшчыны пішыцца лёсамі і справамі соцен тысяч людзей. Кожнае пакаленне пакідае ў гісторыі непаўторны след. Гэты здымак наш тагачасны фотакор Васіль Варакса зробіў вясной 1997 года ў раённай бібліятэцы.

Впервые о самолёте, упавшем осенью 1943 года в районе деревни Межное, поисковики из Кличевской районной поисковой группы «Ольса» Могилёвского областного историко-патриотического клуба «ВИККРУ» узнали ещё летом 2012 года.

В честь празднования 70-й годовщины освобождения Республики Беларусь от немецко-фашистских захватчиковПока мы о них помним, будем жить!!!

На мінулым тыдні ў Максімавічах адбылася ўрачыстасць, а прасторнае фае сельскага Дома культуры напярэдадні свята Перамогі ўпрыгожыла выстава карцін ветэрана Вялікай Айчыннай вайны, капітана запасу Фёдара Іванавіча Бакомчава. Мастацкія палотны на выставу прадставілі дачка ветэрана Наталля і тыя людзі, каму ў свой час Фёдар Іванавіч дарыў свае работы.

Быстротечное время всё дальше и дальше уносит нас от последней на нашей земле войны, самой страшной, самой кровопролитной и жестокой. И чем дальше мы от тех событий, тем актуальнее становиться слова Роберта Рождественского о памяти народной: «Это нужно не мёртвым, это нужно живым». И поэтому так ценны для нас воспоминания ветеранов той войны, которых, к сожалению, с каждым годом становится всё меньше и меньше.

А сколько мы не помним погибших и живых!Земля моя родная, ты не забудешь их...И. Иванов.

На долю яго пакалення выпаў увесь цяжар самай кровапралітнай, жорст-кай вайны ў гісторыі нашай краіны — Вялікай Айчыннай. Ім давялося перажыць боль незлічоных страт, голад і холад, змагацца з ненавісным ворагам і перамагчы!

З кожным годам усё далей у мінулае адыходзяць падзеі Вялікай Айчыннай вайны, самай цяжкай, крывавай і драматычнай вайны ў гісторыі чалавецтва. Амаль сем дзясяткаў гадоў мінула з таго часу, як у Еўропе змоўкла кананада, перасталі рвацца бомбы і снарады. Перастала ліцца кроў, а ў неба над Берлінам узняўся пунсовы сцяг нашай перамогі, пранесены праз тысячы кіламетраў вогненнага ліхалецця і ўзняты савецкімі воінамі.